Cara Pengukuhan Pendidikan Tamil

          Pada tahun 1912, kod pekerja yang diterbitkan oleh kerajaan Inggeris mewajibkan semua pengurus ladang harus memberikan pendidikan kepada anak-anak pekerja di ladang mereka yang berumur antara 10 hingga 14 tahun. Pegawai buruh ditanggungjawabkan untuk menjaga perkembangan sekolah-sekolah Tamil di ladang-ladang. Kod ini telah dilaksanakan sehingga tahun 1933.

          Peraturan-peraturan yang ditetapkan oleh kerajaan British meyebabkan sekolah-sekolah Tamil mula wujud di kawasan perladangan secara kecil-kecilan. Sekolah-sekolah ini dijalankan di tempat asuhan kanak-kanak, kuil-kuil di ladang, asrama pekerja dan di beberapa kilang getah yang ditetapkan oleh majikan. Namun, kualiti pendidikan Tamil masih rendah berbanding dengan sekolah-sekolah vernakular yang lain di Tanah Melayu. Hal ini disebabkan oleh kekurangan guru yang terlatih di sekolah-sekolah Tamil.

Rajah ini merupakan keadaan Sekolah Tamil pada tahun 1912

          Oleh itu, apabila kerajaan Inggeris mula memberi perhatian terhadap pendidikan Tamil di Tanah Melayu mereka menyeru pihak majikan yang mendirikan Sekolah Tamil supaya menetapkan seorang guru sepenuh masa di sekolah tersebut. Ini dapat menggantikan guru-guru sementara yang tidak terlatih di ladang-ladang tersebut.

          Bagi menyelesaikan masalah ini, pihak majikan telah membawa masuk guru-guru yang mempunyai latihan perguruan dari India untuk mengajar di sekolah-sekolah Tamil di kawasan perladangan. Walaupun begitu, apa yang membimbangkan adalah pada tahun 1937 hanya kurang dari 25% daripada 800 orang guru di keseluruhan Negeri-negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu yang mengajar Bahasa Tamil memiliki Sijil Perguruan.