Objektif Pendidikan Tamil

          Objektif pendidikan Bahasa Tamil yang diberikan pada masa itu berbentuk Functional Literacy iaitu menguasai 3M ( membaca, menulis dan mengira) dalam Bahasa Tamil supaya kanak-kanak ini boleh turut mengikuti dalam main stream pendidikan di India apabila ibu bapa mereka balik ke India nanti. Segala isi pelajaran adalah berdasarkan latar belakang India ( Indian based curriculum) dan unsur-unsur Tamil sahaja. Kejayaan murid-murid dalam pendidikan jenis ini dinilai dari segi kecekapan membaca dan menulis serta penghafalan karya klasik dan epik-epik Hindu. Darjah tertinggi dalam sekolah ini adalah Darjah VI. Namun, di kebanyakan sekolah Tamil pendidikan hanya diberi sehingga Darjah III dan IV kerana kebanyakan sekolah ini hanya mempunyai seorang guru sahaja dan keadaan ini menyukarkan beliau mengajar banyak kelas.

Objektif pendidikan Bahasa Tamil yang diberikan pada masa itu lebih menekankan 3M iaitu membaca, menulis dan mengira dalam Bahasa Tamil

Sejarah Perkembangan Pendidikan Tamil Di Tanah Melayu

          Pada tahun 1930-an, buat pertama kali dalam sejarah perkembangan pendidikan Tamil di Tanah Melayu, seorang pegawai pendidikan dilantik oleh pihak British untuk mengawasi sekolah-sekolah Tamil di Tanah Melayu. Oleh kerana, beliau meninggal dunia dalam masa yang singkat setelah memegang jawatan itu, seorang lagi pegawai dilantik bagi menggantikan beliau pada tahun 1937. Pegawai ini dihantar ke London untuk mempelajari Bahasa Tamil di School of Oriental and African Studies. Seterusnya, beliau juga dihantar ke Tamil Nadu, India untuk tujuan mempelajari sistem pendidikan Tamil di Tanah Melayu.

          Tindakan untuk mengatasi masalah kekurangan guru yang terlatih diberi perhatian oleh kerajaan Inggeris. Pada tahun 1938, guru-guru sekolah Tamil yang tidak berkelulusan diberi khusus yang khas mengenai cara mendidik mata pelajaran tersebut. Pada tahun 1941, seramai 200 orang guru mengikuti kursus ini dan memperolehi kelulusan. Kursus ini terpaksa diberhentikan sewaktu penjajahan Jepun di Tanah Melayu. Pada ketika ini, pendidikan Tamil sekali lagi terpaksa berhadapan dengan pelbagai cabaran dalam perkembangannya.

Rajah ini menunjukkan keadaan kelas di Sekolah Tamil yang kurang selesa pada masa ketika itu

          Sejurus tamat penjajahan Jepun dan sekembalinya kerajaan Inggeris, telah memberi hidup baru kepada pendidikan Tamil. Pada tahun 1946, Darjah VII diperkenalkan di sekolah-sekolah Tamil. Para kelulusan Darjah VII diberi peluang untuk menjadi guru di Sekolah Tamil. Mereka diberi latihan perguruan dan dibayar gaji yang serata dengan gaji guru-guru sekolah Melayu.

          Pada tahun 1950, satu latihan perguruan khas diberikan kepada guru-guru sekolah Tamil untuk mengajar mata pelajaran Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris di sekolah Tamil. Langkah ini telah membuka satu lembaran baru kepada kanak-kanak India di Tanah Melayu. Pada tahun 1956, P.P.Narayanan, Setiausaha Agung Kesatuan Pekerja-pekerja ladang ( National Union Of Plantation Workers-N.U.P.W) telah meminta Federal Legislative Council untuk memasukkan Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris sebagai salah satu mata pelajaran dalam kurikulum Sekolah Tamil. Usaha ini adalah untuk mewujudkan integrasi penduduk India dengan kaum-kaum lain di negara ini.

Sejarah Perkembangan Pendidikan Tamil Di Singapura

           Pada zaman permulaan pendidikan Tamil di Tanah Melayu, konsep “Sekolah Pondok” ( Tinnai Palli) digunakan untuk tujuan pengajaran. Pada kebiasaannya, sekolah pondok ini terletak di rumah-rumah pendeta kuil di ladang-ladang berkenaan. Buku-buku pelajaran amat sedikit digunakan dalam pendidikan ini. Tapak berpasir dijadikan sebagai bahan tulisan dan jari murid-murid menjadi alat tulisan dalam pendidikan informal ini. Dengan cara inilah, anak-anak pekerja India memulakan pendidikan mereka di Tanah Melayu.

          Pendidikan Tamil secara formal bermula pada tahun 1816 di sebuah bangunan khas di Penang Free School yang terletak di Pulau Pinang. Namun, sambutan yang amat buruk telah menyebabkan Sekolah Tamil ini berhenti beroperasi dalam masa yang singkat.

          Pada tahun 1834, pendidikan Tamil sekali lagi dimulakan tetapi kini di Singapore Free School. Keadaan yang sama telah dihadapi oleh pendidikan Tamil di Singapura. Pihak British berpendapat bahawa pendidikan Tamil di Singapore Free School tidak memberi sebarang kesan yang positif kepada murid-murid Tamil. Pada masa yang sama mereka juga tidak dapat melantik seorang penyelia berbangsa Eropah yang berpengetahuan Tamil untuk menyelia pendidikan Tamil di sini. Faktor-faktor ini menyebabkan pendidikan Tamil di Sngapore Free School ditutup pada tahun 1836.

          Pendidikan Tamil kemudiannya dimulakan di Singapore Institution yang terletak di High Street, Singapura. Percubaan ini turut mengalami kegagalan pada tahun 1839. Sumber-sumber sejarah mencatatkan bahawa pendidikan Tamil ditubuhkan oleh pihak kerajaan pada tahun 1881 di Singapura atas nama Singapore Tamil Section dan Kampung Keling Tamil Section. Walau bagaimanapun, sejarah perkembangan megenai sekolah-sekolah ini tidak dketahui.

          Pekerja-pekerja India yang tinggal bertaburan di merata tempat telah memberi kesan kepada kewujudan sekolah-sekolah Tamil yang banyak di Tanah Melayu. Kekurangan pelajar telah menyukarkan sekolah-sekolah ini untuk erus beroperasi. Oleh yang demikian, pihak British mengambil langkah wajar untuk menjadikan mata pelajaran Bahasa Tamil sebagai salah satu subjek kepada murid-murid Tamil di sekolah-sekolah bukan berhaluan Tamil. Langkah ini diaplikasikan di St. Francis Xavier Malabar School, Singapura dan di Tarangera, Melaka. Namun, kaedah ini juga turut mengalami kegagalan.

           Pendidikan Tamil turut diajar di Ladies’ Bible dan Tract Society pada tahun 1862. Pada tahun 1881, pihak British telah mengemukakan Sistem Pendidikan Tamil yang baru. Melalui sistem ini, mereka mendirikan Sekolah Inggeris untuk murid-murid Tamil. Di mana, pendidikan Inggeris diajar pada waktu pagi dan pendidikan Tamil pada waktu petang. Para pelajar perlu membayar yuran kepada guru berkenaan untuk mendapatkan pengajaran Pendidikan Tamil

          Walaupun sekolah-sekolah Tamil di Tanah Melayu menempuh pelbagai cabaran dalam perkembangannya, namun masih kurang mendapat perhatian daripada pihak kerajaan. Hal ini mengakibatkan kualiti dan taraf pendidikan Tamil masih pada tahap yang kurang memuaskan pada ketika itu.

Pendidikan Tamil Sebelum Merdeka

          Orang-orang India yang sanggup bekerja di kawasan-kawasan terpencil yang baru dibuka supaya dapat mengumpul wang yang cukup sebelum balik ke India hanya diberi kemudahan asas oleh pihak majikan mereka. Peluang pendidikan kepada anak-anak mereka langsung tidak diambil kira oleh majikan. Perhubungan mereka dengan penduduk-penduduk Tanah Melayu yang lain adalah terhad. Kedudukan ini telah menggalakkan pekerja-pekerja India bebas mengamalkan kebudayaan dan tradisi masing-masing.

          Dengan tujuan ini, pendidikan Tamil diberikan kepada kanak-kanak berbangsa Tamil, pendidikan Malayalam bagi kanak-kanak berbangsa Malayalam dan pendidikan Telugu bagi kanak-kanak berbangsa Telugu. Orang-orang Punjabi juga telah mempunyai Sekolah Punjabi bagi anak-anak mereka.

          Setelah beberapa dekad kemasukan orang-orang India ke Tanah Melayu, masyarakat Telugu dan Malayalam yang merupakan kumpulan minoriti dalam kalangan penduduk India di Tanah Melayu, mula memberikan pendidikan Tamil kepada anak-anak mereka. Ini adalah disebabkan Bahasa Tamil merupakan Bahasa perantaraan dalam kalangan orang-orang India di negara ini. Walaupun demikian, kewujudan sekolah-sekolah Telugu dan Malayalam adalah fenomena biasa sehingga tahun-tahun tujuh puluhan.

Gambar ini merupakan contoh gambar kelas di salah satu Sekolah Tamil.

Sejarah Pendidikan Di Tanah Melayu

          Berdasarkan sejarah Tanah Melayu, pada tahun 1854, Gabenor Negeri-negeri Selat telah diarahkan oleh pihak pengurusan Syarikat India Timur untuk menyediakan laporan mengenai status pendidikan ketika itu, seterusnya menasihatkan Kerajaan India megenai tindakan susulan yang wajar diambil. Antara perkara-perkara yang diberi perhatian serius termasuk:

(a) Apakah bahasa tempatan yang digunakan sebagai bahasa pengantar pada tahap pendidikan awal, terutamanya di kawasan-kawasan pedalaman dan luar bandar?

(b) Apakah sistem pendidikan yang sesuai dilaksanakan sama ada oleh orang perseorangan atau dakwah Kristian?

         Jawapan bagi persoalan-persoalan di atas amat penting bagi Kerajaan British kerana di bawah pemerintahan British ketika itu, ketiga-tiga kaum etnik, iaitu Melayu, Cina dan India diasingkan dari segi pendidikan . Dasar British " Pecah dan Perintah" diamalkan melalui sistem pendidikan yang direkabentuk bertujuan untuk menimbulkan pembahagian dalam kalangan rakyat jelata.