Ciri-ciri Sekolah Tamil

Pada waktu ini, sekolah sudah dibahagikan kepada 2 peringkat persekolahan iaitu Pelajaran Rendah dan Pelajaran Menengah. Namun begitu terdapat lebih banyak sekolah rendah berbanding menengah kerana Sekolah Menengah diwujudkan untuk kepentingan penjajah sahaja.

          Sekolah rendah yang wujud mempunyai pelbagai-bagai sistem pentadbiran yang tidak selaras. Ciri – ciri Sekolah Tamil boleh dilihat seperti contoh dibawah :-

Sekolah	Ciri-ciri	Tujuan
Sekolah Tamil	1.      Terdapat diladang-ladang dan dikendalikan oleh pihak ladang dan mubaligh Kristian. 2.      Bahasa Tamil sebagai bahasa pengantar 3.      Sukatan pelajaran dan buku teks di import dari India 4.      Terdapat sekolah peringkat rendah sahaja.	·            Pendidikan Tamil untuk mengekalkan anak-anak menjadi buruh diladang itu. ·            Enakmen Buruh 1912, telah mewajibkan pemilik ladang menyediakan sekolah bagi jika ada 10 anak pekerja yang layak bersekolah.

          Namun begitu terdapat sedikit perubahan didalam sistem persekolahan ketika itu apabila Penyata Barnes keluar pada 1950 menyatakan ’pendidikan sekolah rendah adalah sebagai alat perpaduan masyarakat’. Pernyataan ini menyebabkan sistem pendidikan telah dikaji semula secara terperinci. Hasilnya satu sistem pendidikan kebangsaan wujud dan terbuka kepada semua kaum. Bahasa pengantar bagi sekolah kebangsaan ada dua iaitu Bahasa Melayu dan Bahasa Inggeris. Rentetan dari ini, Sekolah Cina dan Tamil dihapuskan.

Video ini menunjukkan pendidikan vernakular yang merangkumi Pendidikan Tamil di Tanah Melayu sebelum kemerdekaan.

Sejarah Perkembangan Sekolah Tamil

Sebagai penyelesaian kepada masalah-masalah tersebut, Kerajaan British telah mengambil beberapa langkah untuk mengembangkan sekolah-sekolah Tamil seperti yang berikut:

Rajah ini telah menunjukan inisiatif yang diambil oleh Kerajaan British untuk mengembangkan Sekolah Tamil.

          Sama seperti sekolah Melayu, sekolah-sekolah Tamil di negara kita pada zaman itu juga hanya terhad kepada tahap persekolahan rendah sahaja. Hal ini adalah kerana kebanyakan orang India kurang mampu untuk menghantar anak-anak mereka ke sekolah Tamil. Golongan orang India yang berada lebih cenderung untuk menghantar anak-anak mereka ke sekolah Inggeris.

          Sebagai rumusan, Sekolah Tamil telah didirikan mengikut etnik India sahaja. Sekolah ini dikenali sebagai Sekolah Vernakular. Berbanding dengan Sekolah Inggeris, sekolah-sekolah ini hanya mampu membekalkan murid-murid dengan pendidikan asas melalui Bahasa Tamil. Ini menyukarkan murid-murid lepasan sekolah vernakular untuk memperoleh pendidikan tinggi.

Sekolah Tamil

          Marilah kita teliti sejarah persekolahan orang India, orang Tamil merupakan golongan terbesar pendatang-pendatang India ke Tanah Melayu. Kesan penghijrahan mereka secara besar-besaran dari Indi Selatan ke ladang-ladang getah, gula, kelapa dan kopi di beberapa negeri di Tanah Melayu mendesak pemilik-pemilik ladang untuk mendirikan sekolah-sekolah Tamil bagi mendidik anak-anak pekerja. Antara sekolah-sekolah tersebut termasuk:

·  Sekolah Tamil di Pulau Pinang 1816
·  Sekolah Anglo-Tamil di Melaka 1850- wujud hanya selama 10 tahun sahaja
·  Sekolah St Xavier Malabar di Singapura 1859

            Rajah ini menunjukkan masalah yang dihadapi oleh sekolah-sekolah Tamil pada ketika itu.

Cara Pengukuhan Pendidikan Tamil

          Pada tahun 1912, kod pekerja yang diterbitkan oleh kerajaan Inggeris mewajibkan semua pengurus ladang harus memberikan pendidikan kepada anak-anak pekerja di ladang mereka yang berumur antara 10 hingga 14 tahun. Pegawai buruh ditanggungjawabkan untuk menjaga perkembangan sekolah-sekolah Tamil di ladang-ladang. Kod ini telah dilaksanakan sehingga tahun 1933.

          Peraturan-peraturan yang ditetapkan oleh kerajaan British meyebabkan sekolah-sekolah Tamil mula wujud di kawasan perladangan secara kecil-kecilan. Sekolah-sekolah ini dijalankan di tempat asuhan kanak-kanak, kuil-kuil di ladang, asrama pekerja dan di beberapa kilang getah yang ditetapkan oleh majikan. Namun, kualiti pendidikan Tamil masih rendah berbanding dengan sekolah-sekolah vernakular yang lain di Tanah Melayu. Hal ini disebabkan oleh kekurangan guru yang terlatih di sekolah-sekolah Tamil.

Rajah ini merupakan keadaan Sekolah Tamil pada tahun 1912

          Oleh itu, apabila kerajaan Inggeris mula memberi perhatian terhadap pendidikan Tamil di Tanah Melayu mereka menyeru pihak majikan yang mendirikan Sekolah Tamil supaya menetapkan seorang guru sepenuh masa di sekolah tersebut. Ini dapat menggantikan guru-guru sementara yang tidak terlatih di ladang-ladang tersebut.

          Bagi menyelesaikan masalah ini, pihak majikan telah membawa masuk guru-guru yang mempunyai latihan perguruan dari India untuk mengajar di sekolah-sekolah Tamil di kawasan perladangan. Walaupun begitu, apa yang membimbangkan adalah pada tahun 1937 hanya kurang dari 25% daripada 800 orang guru di keseluruhan Negeri-negeri Selat dan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu yang mengajar Bahasa Tamil memiliki Sijil Perguruan.

Zaman Keemasan Pendidikan Tamil

          Tahun 1900-an merupakan masa keemasan bagi pendidikan Tamil di Tanah Melayu. Kerajaan Inggeris mahupun para majikan mula memberi perhatian terhadap pendidikan Tamil berbanding sebelumnya yang lebih bersikap acuh tak acuh. Namun, perubahan sikap ini memang mempunyai niat yang sebaliknya. Perubahan sikap pihak British ini adalah bagi menarik pekerja-pekerja India Selatan yang baru untuk bekerja di ladang-ladang getah yang pada ketika itu berkembang pesat. Lebih-lebih lagi, langkah ini juga sebagai ganjaran untuk mengelakkan pekerja-pekerja India yang sedi ada pulang ke negara asal mereka. Ringkasnya, tujuan sebenar orang-orang British adalah untuk mendapatkan bekalan buruh yang berterusan tanpa gangguan bagi menjamin industri mereka di Eropah.

Bilangan murid-murid di Sekolah Tamil telah menambah dengan dasar yang dijalankan oleh pihak British.